Mijn elektronica-ramp en het laptop-verhaal

2009:

Helaas, mijn mp3-speler (ja, ik had nog een mp3-speler….) sneuvelt.

2010:

Mijn computer overlijdt en kort daarna geeft mijn cd-speler ook geen tekens van leven meer. Tenslotte besluit mijn mobiel om er ook maar mee op te houden.

Dit komt er op neer dat ik geen muziek meer heb, op geen enkele manier. Daar moet verandering in komen!   Ik wilde in ieder geval een nieuwe computer om door te kunnen blijven bloggen en toch muziek te hebben.

Ik ging smeken om een laptop. Ja, als je een dan toch een computer “moet”, neem er dan een waar je wat mee kan. Het sprak mij ontzettend aan dat je dat ding overal mee naartoe kan slepen en dat het ontzettend weinig ruimte inneemt.

Maar toen ging ik naar de verjaardag van mijn beste vriendin. Ze kreeg van haar ouders een mini-laptop en vanaf dat moment was ik verkocht! “Mag ik alsje-alsje-alsjeblieft een mini-laptop???” Maar het was een bleef nee!

En toen kwam het grote moment: Mijn verjaardag. Ik zat op een eilandje bij Bali (het mooiste wat ik ooit gezien heb) en ik werd wakker. Felicitaties, cadeautjes,…. En toen kwam het: “Als we weer thuis zijn kopen we een laptop voor je. Dat is handig voor school.” Maar het werd wel een grote. Klein vonden ze niet handig. Maar ik was allang blij.

Eenmaal thuis kwam er een enigszins vervelende mededeling. Het werd geen laptop. De kwaliteit zou niet goed zijn.. Ik baalde verschrikkelijk maar bleef hopen. Het briefje op mijn deur met de dingen die je bij een laptop moest kopen (denk aan een hoesje, antiwarmtedingvooropschoot, etc.) bleef gewoon hangen.

Maar het was serieus, de laptop kwam niet. Het briefje ging van mijn deur af en ik probeerde mijn mini-laptopliefde te vergeten. Ik verscheurde het briefje en het kwam in de prullenbak terecht.

Een paar dagen geleden: “Kom eens, wil je me even helpen?” “Tuuuurlijk, pap! Geen probleem” dus ik ging naar beneden en nam een doos over van mijn vader. “Wat is dat?” Mijn vader antwoordde niet. “Pap, wat is dat?” Ik mocht het openmaken. Mijn mond viel open. “Van wie is dat?” Mijn vader keek me aan. “Wat?? Is het van mij???” Mijn vader knikte. Ik ging door het lint! Ik had dus gewoon een MINI-LAPTOP gekregen!!!!!!!!!!!

En op diezelfde mini-laptop schrijf ik nu mijn veel te lange eerste blogbericht op deze blog. Het spijt me dat ik zo’n lang stuk heb geschreven en ik wil je bedanken als je de tijd hebt genomen om het helemaal te lezen!

Xx Me