Op de fiets

Zaterdag 26 maart
09:00

Ik zat op de fiets.
Het regende.

Halverwege moest ik oversteken.
Er kwam een auto aan.
Ik wachtte.
Op het fietspad aan de andere kant stond een vrouw.
Bij het voetpad stond een man.
Ik kon er prima langs.

De auto was voorbij en ik stak over.
En net toen ik midden op de weg reed, ging de man een stukje naar voren, waardoor hij naast de vrouw kwam te staan.
De hele doorgang was dus gewoon geblokkeerd en er kwam weer een auto aan.
Gelukkig was de bestuuder in een goede bui, dus die stopte en glimlachte.
En eindelijk, eindelijk(!) had de vrouw door dat ik er niet langs kon en ze ging opzij.
Ik reed door, de auto ook en iedereen was weer blij.

Maar het was toch wel apart.


Een stuk verderop kwam ik een vrouw tegen.
Het regende nog steeds en het was erg koud.
Ze had blauw/paarse make-up en ze zag eruit alsof ze gevochten had, maar toen ik beter keek zag ik dat ze zich gewoon vrij extreem had opgemaakt.
Hierdoor ging ik op haar letten.

Ze reed me voorbij en ik keek haar na.
Nu viel me op dat ze (de regen was nog niet opgehouden en het was nog steeds koud) een jas droeg waar een paar centimeter blote buik onderuit stak. Blote rug dus, in dit geval. Want ik keek haar ná!
Ik kreeg het al koud bij het idee.
Haar haren waren opgestoken en de wind blies in haar nek.
Ze had geen sjaal, een kort shirt en een broek die vlak onder haar heupen zat.
Had ze het niet koud?

Ik weet het niet, maar ik ben wel heel benieuwd.
Dus, mevrouw, als u dit leest...
Had u het koud?

Xx Me

Bloglovin

Hallo allemaal,

Ik ga nu iets zeggen waar je misschien niets van begrijpt als je het stukje over mij niet hebt gelezen.
(Je weet wel, rechts naast de berichten staan allemaal leuke "gadgets" en dan de bovenste, je hebt hem vast al gevonden)
Dus, heb je het nog niet gelezen? Doen! Ik wacht wel!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Heb je het gelezen?

Nou, het is me dus gelukt!
Ik heb me aangemeld op Bloglovin.
Dit is mijn derde blog en het is me nog nooit gelukt.
Lekker slim, want nu snapte ik het binnen 5 minuten.

Ik kon ook iets inschakelen dat je het bericht kon "Liken".
Als je Bloglovin hebt, begrijp je dit.
Maar, mijn beeldschermpje is dusdanig klein dat ik de helft van de gebruiksaanwijziging niet kon lezen en daarbij bijna mijn hele blog wit maakte.
Dat voorlopig dus even niet!

Maar.. heb je Bloglovin?
Ja: je kunt me followen! De button had je vast al gevonden, boven aan mijn Blog,
Nee: meld je even aan en zie dan "Ja"

Xx Me

Mijn elektronica-ramp en het laptop-verhaal

2009:

Helaas, mijn mp3-speler (ja, ik had nog een mp3-speler….) sneuvelt.

2010:

Mijn computer overlijdt en kort daarna geeft mijn cd-speler ook geen tekens van leven meer. Tenslotte besluit mijn mobiel om er ook maar mee op te houden.

Dit komt er op neer dat ik geen muziek meer heb, op geen enkele manier. Daar moet verandering in komen!   Ik wilde in ieder geval een nieuwe computer om door te kunnen blijven bloggen en toch muziek te hebben.

Ik ging smeken om een laptop. Ja, als je een dan toch een computer “moet”, neem er dan een waar je wat mee kan. Het sprak mij ontzettend aan dat je dat ding overal mee naartoe kan slepen en dat het ontzettend weinig ruimte inneemt.

Maar toen ging ik naar de verjaardag van mijn beste vriendin. Ze kreeg van haar ouders een mini-laptop en vanaf dat moment was ik verkocht! “Mag ik alsje-alsje-alsjeblieft een mini-laptop???” Maar het was een bleef nee!

En toen kwam het grote moment: Mijn verjaardag. Ik zat op een eilandje bij Bali (het mooiste wat ik ooit gezien heb) en ik werd wakker. Felicitaties, cadeautjes,…. En toen kwam het: “Als we weer thuis zijn kopen we een laptop voor je. Dat is handig voor school.” Maar het werd wel een grote. Klein vonden ze niet handig. Maar ik was allang blij.

Eenmaal thuis kwam er een enigszins vervelende mededeling. Het werd geen laptop. De kwaliteit zou niet goed zijn.. Ik baalde verschrikkelijk maar bleef hopen. Het briefje op mijn deur met de dingen die je bij een laptop moest kopen (denk aan een hoesje, antiwarmtedingvooropschoot, etc.) bleef gewoon hangen.

Maar het was serieus, de laptop kwam niet. Het briefje ging van mijn deur af en ik probeerde mijn mini-laptopliefde te vergeten. Ik verscheurde het briefje en het kwam in de prullenbak terecht.

Een paar dagen geleden: “Kom eens, wil je me even helpen?” “Tuuuurlijk, pap! Geen probleem” dus ik ging naar beneden en nam een doos over van mijn vader. “Wat is dat?” Mijn vader antwoordde niet. “Pap, wat is dat?” Ik mocht het openmaken. Mijn mond viel open. “Van wie is dat?” Mijn vader keek me aan. “Wat?? Is het van mij???” Mijn vader knikte. Ik ging door het lint! Ik had dus gewoon een MINI-LAPTOP gekregen!!!!!!!!!!!

En op diezelfde mini-laptop schrijf ik nu mijn veel te lange eerste blogbericht op deze blog. Het spijt me dat ik zo’n lang stuk heb geschreven en ik wil je bedanken als je de tijd hebt genomen om het helemaal te lezen!

Xx Me